مولتیپل اسکلروزیس
اسپاسم همچنین می تواند در بیماری ام اس رخ دهد. در بیماری ام اس ، یک واکنش خود ایمنی باعث از بین رفتن غلاف های عصبی و در نتیجه فعالیت بیش از حد و هایپر رفلکسی می شود (افزایش عضله واکنش) ، اما همچنین وقتی دیگر محرکها به عضله نفوذ نکنند ، فلج می شوند. اگر مراکز التهاب در وجود داشته باشد مغز، فلج اسپاستیک نیز می تواند رخ دهد.
اسپاسم در بیماری ام اس معمولاً دائمی نیست ، اما در صورت لزوم شاخساره می کند و به طور کامل خود را برطرف می کند. تمایز بین مرحله ای (پراکنده) و مقوی (دائمی) ایجاد می شود اسپاسم. اسپاستیسیته بسیار ناخوشایند تلقی می شود و می تواند عملکرد حرکتی طبیعی بیمار را به شدت محدود کند. در بیماری ام اس ، از فیزیوتراپی تنظیم کننده تن و دارو درمانی با اسپاسمولیتیک (در صورت لزوم) نیز استفاده می شود.
