استئوکندروما (مترادف: اکوندروما ؛ اگزوستوز ؛ اگزوستوز غضروفی ؛ استئوکندروما منزوی ؛ اگزوستوز انفرادی ؛ اگزوستوزهای متعدد ارثی ؛ اگزوستوزهای استخوان مفصل متعدد ؛ ICD-10 D16.9: نئوپلاسم خوش خیم استخوان و مفصل غضروف، مشخص نشده) یک تومور استخوانی خوش خیم (خوش خیم) با کلاهک غضروف است که خود به خود از رشد بیش از حد استخوان و غضروف ایجاد می شود. در بالای استخوان قرار می گیرد و بافت نرم اطراف را جابجا می کند. شکل استئوکندروما شبیه قارچ است.
در بیشتر موارد ، یک استئوکندروما نزدیک مفصل قرار دارد. در کودکان ، از مفصل اپی فیز که هنوز استخوان نشده است (صفحه رشد) رشد می کند.
استئوكندروما به تومورهای اولیه تعلق دارد. دوره معمول مربوط به تومورهای اولیه معمول است و می توان آنها را در یک محدوده سنی خاص (به "اوج فرکانس" نگاه کنید) و همچنین یک محل مشخصه اختصاص دهید (به بخش "علائم - شکایات مراجعه کنید"). آنها بیشتر در مکانهای رشد طولی فشرده (ناحیه متافیفیز / مفصل) رخ می دهند. این دلیل را توضیح می دهد تومورهای استخوانی در دوران بلوغ بیشتر اتفاق می افتد. آنها رشد به صورت نفوذی (حمله / جابجایی) ، عبور از لایه های مرزی آناتومیک. ثانوی تومورهای استخوانی همچنین رشد از نظر نفوذی ، اما معمولاً از مرزها عبور نمی کند. استئوکندروما پس از کامل شدن رشد بدن متوقف می شود و کاملاً استخوان می شود. تا زمانی که تومور استخوان نباشد ، از آن به عنوان اکوندروما یاد می شود.
یک استئوکندروما می تواند منفرد (منفرد) (SO ؛ انحراف غضروفی انفرادی) رخ دهد ، اما همچنین متعدد (MO ؛ استئوکندروماتوز / اگزوستوز استخوان های متعدد استئوکارتیلاژین ؛ ICD-10 D48.0: نئوپلاسم رفتار نامشخص یا ناشناخته در استخوان و مفصل غضروف) مورد دوم بیماری سیستمیک ارثی را توصیف می کند که خطر انحطاط بیشتری دارد. نقص در طول و شکل رشد استخوان ها ممکن است به عنوان بخشی از بیماری رخ دهد. اطلاعات زیر مربوط به استئوکندروما انفرادی (SO) است.
نسبت جنسیت: پسران / مردان به دختران / زنان 1.8: 1 است.
اوج بروز: استئوکندروما عمدتا در سنین 10 تا 35 سالگی رخ می دهد.
استئوكندروما شايع ترين خوش خيم است تومور استخوان. تقریباً 50٪ خوش خیم است تومورهای استخوانی و 12٪ از کل تومورهای استخوانی.
دوره و پیش آگهی به محل و میزان آن بستگی دارد تومور استخوان. به طور کلی ، در ابتدا می توان تومورهای خوش خیم (خوش خیم) را منتظر ماند و مشاهده کرد (استراتژی "تماشا و انتظار"). استئوکندروما به ندرت علائم ایجاد می کند و معمولاً به صورت اتفاقی کشف می شود. علائم فقط هنگامی ظاهر می شوند که اندازه تومور افزایش یابد و ساختارهای دیگر مانند آنها را فشار داده یا جابجا کند اعصاب, خون عروق یا عضلات یا تحرک مفصلی را مختل می کند. سپس استئوكندروما معمولاً برداشته می شود (با جراحی برداشته می شود). از آنجا که استئوکندروما یک تومور خوش خیم است ، تشکیل نمی شود متاستازها (تومورهای دختر). پیش آگهی بسیار خوبی است. تخمین زده می شود که یک استئوکندروما در 2٪ موارد عود می کند.
استئوکندروما می تواند تحلیل برود ، یعنی بدخیم (بدخیم) شود. با این حال ، این در یک استئوکندرومای انفرادی بسیار نادر است (<1 and و بعد از 18th LJ ، معمولاً پس از 40th LJ). خطر انحطاط در استئوكندروماتوز 2-5٪ است. عوامل خطر برای انحطاط عبارتند از:
- محلی سازی نزدیک به تنه یا استئوکندروما واقع در تنه.
- ضخامت کلاهک غضروف> 20 میلی متر
- رشد استئوكندروما در بزرگسالی.
- استئوکندروما راجعه (عود استئوکندروما).
- استئوکندروما چندگانه (استئوکندروماتوز)
