استئوپاتی

اطلاعات عمومی

ناتوروپاتی یک اصطلاح چتر برای انواع روشهای درمانی است که هدف آن فعال کردن قدرت خود ترمیم کننده بدن و در نتیجه پیشگیری و التیام بیماری به روشی ملایم و محافظ و در نتیجه بازیابی است. سلامت. با این کار ، از انواع درمان ها و محرک هایی که در طبیعت اتفاق می افتد استفاده می کند. این وسایل و محرک ها عبارتند از: خورشید ، نور ، هوا ، حرکت ، بقیه ، غذا ، آب ، سرما ، زمین ، زمین تنفس، افکار ، احساسات و فرایندهای اراده و همچنین کلیه مواد دارویی که می توان از طبیعت به طور عمده از مواد گیاهی بدست آورد.

یک تمایز اساسی بین روشهای طبیعی درمانی کلاسیک و روشهای طب جایگزین قائل شده است. داروی جایگزین یک اصطلاح چتر برای تعدادی از روش های درمانی است که به عنوان یک روش در نظر گرفته می شود مکمل به طب معمول داروی جایگزین را اغلب مکمل نیز می نامند. اثربخشی روشهای جایگزین شفابخشی اغلب مبتنی بر تجربه درمانی است و معمولاً از نظر علمی قابل اثبات نیست.

مترادف به معنای گسترده تر

داروی کل نگر ، طب مکمل ، داروی جایگزین ، طبیعت درمانی هومیوپاتی: به طب طب جایگزین: طب طبیعی طب طبیعی و جایگزین ادعا می کند که یک پزشکی جامع است ، زیرا مفاهیم درمانی آنها نه تنها بدن بلکه روح و روان را نیز شامل می شود.

  • آب درمانی (آب درمانی و بالن درمانی)
  • رژیم های غذایی / رژیم های غذایی
  • گیاه درمانی (داروهای گیاهی)
  • ورزش درمانی
  • نور درمان
  • سفارش درمانی
  • علاج بمثل
  • طب سنتی چینی (TCM)
  • طب سوزنی
  • داروهای آیورودا
  • داروی آنتروپوزوفیک
  • درمان عصبی
  • کیروتراپی / درمان دستی
  • استئوپاتی
  • داروی ارتمولکولار
  • گل درمانی

منشأ طبیعت درمانی را می توان 2000 سال پیش یافت و به بقراط برمی گردد. در این درک کهن ، شفابخشی انسان مشروط به طبیعت به عنوان قدرت شفابخشی بود.

دکتر فقط یک تمرین دهنده بود که از قدرت های شفابخش طبیعت استفاده می کرد. اوج اجرای عملی این اصول تفکر طبیعی در سیستم حمام رومی یافت می شود. امپراطور آگوستوس قبلاً خود را با بازیگران برتر درمان کرده بود ، یکی ماساژهای عضلانی را که آرام است ، همراه با خون و تقویت شده است.

پزشکان بیزانس از آب سرد برای عفونت های تب دار استفاده می کردند. در قرن شانزدهم و هفدهم پاراسلسوس انگیزه های مهمی به اصل بقراط قدرت شفابخش طبیعت داد. در قرن هجدهم ، JS هان اصول استفاده از آب را ترویج کرد ، رژیم غذایی و ورزش ، و Charite پروفسور هافلاند گسترش استحمام و نوشیدن درمان.

در همان زمان S.Hahnemann تاسیس کرد هومیوپاتی. در قرن نوزدهم ، انتشار آب درمانی توسط Prienitz ، Oertel ، Rausse و Hahn صورت گرفت. از طریق توسعه بیشتر و گسترش گسترده آنها ، سه جهت پزشکی ظاهر شد: پزشکی معمولی ، هومیوپاتی و آب درمانی.

یوهان شروت این آب درمانی ها را با خشک دهن و درمان شروت را توسعه داد. در سال 1850 پزشک نظامی باواریایی ، لورنز گلیچ مفهوم بهبودی طبیعی و روشهای طبیعت درمانی را به عنوان یک گسترش آب درمانی معرفی کرد. کشیش سباستین کنیپ علاوه بر بیش از 100 روش درمانی آب ، گیاهان دارویی را برای استفاده داخلی و خارجی نیز ذکر کرده است.

وینترنیتس ، مدرس دانشگاه اولین کسی است که به طور علمی آب درمانی را ایجاد کرده و آن را در پزشکی ارتدکس ادغام می کند. امروزه مرزهای بین پزشکی ارتدوکس ، درمان های طبیعی طب طبیعی و داروی جایگزین مایع است ، اما این مرزها دائماً در حال تغییر و بازتعریف هستند. بنابراین ، پزشکی دستی و عصبی درمانی اکنون بخشی شناخته شده در پزشکی است و از چند دهه پیش با شک و تردید مشاهده می شد. اوضاع با روشهای تخلیه مانند حجامت ، زالو و اتولوگ متفاوت است خون درمان. این روشها در حال حاضر به عنوان روشهای درمانی جایگزین در نظر گرفته می شوند ، در حالی که قبلاً این مواد جز an جدایی ناپذیر پزشکی بودند.