اختلال رشد

تعریف

اختلال رشد به پدیده ای گفته می شود که اندازه ، طول یا شکل قسمت خاصی از بدن یا کل بدن یا با رشد بیش از حد یا کاهش رشد از حد معمول خارج شود. اختلالات رشد اغلب به طور عمده رشد طول ، یعنی انحراف در قد فرد مبتلا درک می شود. بین رشد کوتاه و رشد بلند تفاوت قائل می شود. علاوه بر این ، بین اختلالات رشد اولیه (= موروثی) و اختلالات رشد ثانویه (= اکتسابی) تمایز قایل می شود:

  • اختلالات رشد مادرزادی غالباً نقصی در ماده ژنتیکی دارد که باعث رشد بیش از حد یا کاهش می شود.
  • اختلالات رشد به دست آمده دلایل زیادی دارد و می تواند برای اولین بار از نوزادی تا سن نوجوانی رخ دهد. بنابراین بیماران مبتلا بیشتر کودکان و نوجوانان هستند.

علل

اختلالات رشد مادرزادی غالباً در بدو تولد از طریق وزن کم هنگام تولد و کاهش طول بدن خود را نشان می دهد و بنابراین می تواند توسط آنها تشخیص داده شود سونوگرافی معاینات قبل از تولد. در موارد دیگر ، کودک دارای وزن طبیعی هنگام تولد است و بر این اساس در سن نوزاد و نوزاد افزایش نمی یابد. یکی از دلایل احتمالی این ناهنجاری های کروموزومی است ، جایی که تعداد یا ساختار آن کروموزوم (طبیعی 46 ، XX در زنان یا 46 ، XY در مردان) تغییر یافته است ، که خود را در انواع علائم و ناهنجاری های جسمی نشان می دهد.

به عنوان مثال ، سندرم داون (تریزومی 21) یا سندرم ترنر (زنانی که فقط دارای یک کروموزوم X هستند) با کاهش قد مرتبط هستند. سایر نقایص ژنتیکی (به عنوان مثال استخوان سازیاز بیماری شکننده استخوان) نیز با کاهش قد همراه است. علاوه بر این ، عدم تعادل هورمونی می تواند منجر به اختلالات رشد شود.

این می تواند دلایل مادرزادی یا اکتسابی داشته باشد ، یک مثال مشهور این است کم کاری تیروئید. بیماری های روده ای مانند بیماری سلیاک می تواند منجر به اختلالات رشد شود سوء تغذیه، و همچنین سوnut تغذیه به دلیل مصرف ناکافی غذا. سرانجام ، اشکال خاصی از درمان پزشکی ، به ویژه عوامل شیمی درمانی برای سرطان، طولانی مدت کورتیزون مصرف یا پرتودرمانی نیز می تواند منجر به اختلالات رشد شود.

فازهایی که کودکان از یک اختلال رشد متمایز می شوند ، بیشتر از حد معمول رشد می کنند ، اما کاملاً طبیعی هستند. می توانید اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع را در زیر پیدا کنید: جهش رشد کورتیزون هورمونی است که به طور طبیعی در بدن تولید می شود ، به این معنی که بدن انسان خود به طور دائمی دوزهای کمی تولید می کند. در بدن عملکردهای مهم بسیاری را انجام می دهد ، که در درجه اول مهار التهاب است.

به عنوان یک دارو ، کورتیزون در کودکان اغلب به عنوان اسپری یا قرص در درمان استفاده می شود آسم برونش. کورتیزون به صورت پماد برای بسیاری از بیماری های پوستی مانند نورودرماتیت. عامل تعیین کننده برای بروز عوارض جانبی ، مقدار کورتیزونی است که به صورت قرص از طریق روده یا به صورت اسپری از طریق ریه ها یا به صورت پماد از طریق پوست جذب شده و وارد گردش خون بدن می شود.

در اینجا می تواند تولید رشد بدن را سرکوب کند هورمون، از جمله ، با استفاده از مدارهای کنترل پیچیده (بر اساس اصل بازخورد منفی). این منجر به کاهش رشد می شود ، اما این فقط در طول درمان طولانی مدت با دوزهای بالای کورتیزون اتفاق می افتد. به همین دلیل پزشک باید همیشه دوز کورتیزون را به طور انتقادی مرور کند و کمترین دوز ممکن را انتخاب کند.

با شکستگی در کودکی، همیشه خطر اختلالات رشد به دلیل نقص در بهبودی وجود دارد. بستگی به نوع و محل قرارگیری آن دارد شکستگی، رشد بیش از حد یا کاهش رشد استخوان امکان پذیر است. به طور خاص ، شکستگی شافت (در قسمت میانی لوله طولانی) استخوان ها بازوها و پاها) یا شکستگی های اپی فیز (شکستگی در ناحیه صفحه رشد ، معمولاً در شکستگی مفصل) خطر افزایش اختلال رشد بعدی را افزایش می دهد.

اگر فقط یک اندام تحت تأثیر قرار بگیرد ، دو پا و بازو با طول های مختلف می توانند ایجاد شوند. به خصوص در ناحیه پا ، این می تواند در طولانی مدت منجر به سایش زودرس مفصل شود (آرتروز) و ضرورت پوشیدن کفشهای ارتوپدی خاص با پاشنه. به همین دلیل ، شکستگی استخوان در کودکان باید همیشه به اندازه کافی درمان شود و بهبودی باید کنترل شود.