اولین اشاره به رایحه درمانی از مصر باستان صورت گرفته است ، جایی که در حدود 4000 سال قبل از میلاد مسیح روغنهای اساسی از چوب سرو استخراج می شدند. در اروپا ، از قرن 13 به بعد ، نفت در درجه اول از تولید می شد رزماری و در فرانسه ، در زمان پادشاه خورشید ، بیش از 60 اسانس از قبل شناخته شده بود. با پیشرفت شیمی در قرن نوزدهم ، امکان تجزیه و تحلیل دقیق تر اسانس ها و در نهایت تولید مصنوعی وجود داشت.
این محصولات فقط می توانند از روغنهای طبیعی به طور ناقص تقلید کنند و بنابراین در رایحه درمانی مدرن استفاده نمی شوند. روغنهای اساسی تقریباً در همه گیاهان یافت می شوند ، اما فقط تعداد کمی از آنها روغنهای درمانی مrapeutثر در مقادیر کافی دارند. آنها با تقطیر بخار یا پرس سرد به دست می آیند.
این ها عمدتا ترپن هایی هستند که به اتر ، الکل ها و آلدئیدها مربوط می شوند. آنها تأثیر خود را از طریق مفهوم بو، از طریق پوست با مالش ، کمپرس یا حمام و برخی از آنها برای استفاده داخلی مناسب هستند. روغنهایی که برای آروماتراپی مناسب هستند همیشه باید 100٪ روغنهای اساسی طبیعی خالص باشند!
از روغنهای معطر "مصنوعی" و "طبیعی" استفاده نمی شود. در نگاه اول ، به نظر می رسد که رایحه درمانی تنها یکی از انواع آن است طب گیاهی (گیاه درمانی) که در آن از روغنهای اساسی به جای گیاهان دارویی استفاده می شود. با این حال ، طرفداران رایحه درمانی بارها و بارها تأکید می کنند که این یک روش درمانی مستقل است که عمدتا در "سطح ظریف" کار می کند.
بنابراین منجر به هماهنگی ذهنی و معنوی می شوند که این ارتباط نیز به بدن منتقل می شود. با استفاده از روش های علمی ، این تأثیر دقیقاً قابل اثبات نیست. آنچه مسلم است این است که مواد معطر جذب شده از طریق بینی تحت تأثیر قرار دادن سیستم لیمبیک در مغز، که مسئول زندگی عاطفی و غریزی و عملکردهای اندام مرتبط با آن است.
رویشی سیستم عصبی و عملکردهای هورمونی تحت تأثیر قرار می گیرند. مواد معطر می توانند بر جسم ، روان و روح تأثیر بگذارند. روغنهای اساسی خاص نیز دارای جلوه های ویژه ای هستند که برخی از آنها محلی باقی می مانند.
این موارد ، مهمتر از همه ، تسکین در برابر سزارین است دستگاه تنفسی و از روماتیسمی و درد عصب، و همچنین تحریک عملکرد هضم و خون جریان. بسته به مواد تشکیل دهنده ، آنها می توانند اثرات آرامش بخش ، تحریک کننده و متعادل کننده داشته باشند. اسانس های مختلف دارای اثرات ضدعفونی کننده و آنتی بیوتیکی هستند.
روغنهای اساسی طبق دستورالعمل استفاده یا تجویز حرفه ای از داخل و یا از خارج استفاده می شوند. در صورت استفاده صحیح ، معمولاً به خوبی تحمل می شوند. اگر دوز دارو به دلیل تحریک پوست ، دستگاه تنفسی و گوارشی بیش از حد زیاد باشد یا به صورت دارویی ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. واکنش های آلرژیک به برخی از مواد معطر
روغنهای اساسی با آب ترکیب نمی شوند. در بعضی از روشهای کاربرد ، آنها باید ابتدا با یک امولسیون کننده مخلوط شوند قبل از اینکه به آب اضافه شوند. امولسیون کننده های مناسب هستند عسل, زمین شفابخش، شیر ، آب پنیر و خامه.
