در غدد بزاقی (مانند glandulae salivariae) ، همانند سایر بافتهای بدن ، تومورهای خوش خیم و بدخیم ایجاد می شوند. در تومورهای خوش خیم (خوش خیم) غدد بزاقی ، تومورهای تک شکل از آدنوم پلومورفیک - تومور مخلوط غده بزاقی به نام عامیانه - جدا می شوند (ICD-10: D 11.0 - نئوپلاسم خوش خیم: غده پاروتید؛ D 11.7 - نئوپلاسم خوش خیم: عمده دیگر غدد بزاقی؛ D 10.3 - نئوپلاسم خوش خیم: سایر قسمتهای مشخص نشده از آن دهان. شامل: صغیر غدد بزاقی مشخص نشده) متمایز. تومورهای خوش خیم غدد بزاقی معمولاً در ناحیه غدد بزاقی اصلی مانند پاروتید (غده پاروتید) ، اما ممکن است غدد بزاقی جزئی را نیز تحت تأثیر قرار دهد. آدنوم پلئومورفیک شایع ترین تومور غدد بزاقی است که 45-75 درصد است. این بیماری بخصوص در ناحیه قارچ رخ می دهد غده پاروتید. عمدتا افراد میانسال تحت تأثیر قرار می گیرند. زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می گیرند. تومور بسیار کند رشد می کند و آسیبی به آن وارد نمی کند عصب صورت. این عصب که در غده پاروتید در جاهای دیگر جریان دارد ، ماهیچه های تقلیدی صورت را تأمین می کند و اغلب در تومورهای بدخیم غده پاروتید آسیب می بیند ، که می تواند رهبری به نارسایی عضلات نیمه آسیب دیده صورت. بنابراین ، اگر عصب آسیب دیده باشد ، همیشه باید یک تخریب بدخیم آدنوم پلومورفیک را در نظر گرفت.
علائم - شکایت
این تومور هیچ علائمی ایجاد نمی کند. تشخیص اغلب به صورت تصادفی انجام می شود. گاهی بیماران مبتلا متوجه تورم می شوند و به همین دلیل به پزشک یا دندانپزشک مراجعه می کنند. آدنوم پلومورفیک سطح صافی دارد و قوام آن به عنوان خاصیت ضد انعطاف پذیری توصیف می شود. تومور قابل جابجایی است زیرا به بافت اطراف نفوذ نمی کند ، که این نشانه طبیعت خوش خیم آن است.
پاتوژنز (توسعه بیماری) - علت شناسی (علل)
تصور می شود که آدنوم پلئومورفیک از سلولهای اپیتلیال تکثیر کننده نئوپلاستی (تشکیل جدید) ایجاد می شود. هیچ شناخته شده ای وجود ندارد عوامل خطر برای پیشرفت این تومور.
بیماری های متعاقب
این یک تومور خوش خیم است که در بعضی موارد ، تقریباً 1-5٪ ، ممکن است بدخیم تحلیل برود ، یعنی تومور بدخیم شود. این امر بخصوص در آدنومهای پلومورفیک راجعه مشاهده می شود. در این حالت ، غالباً افزایش ناگهانی اندازه تورم که از مدتی قبل وجود داشته است ، رخ می دهد. علائم ناگهانی آسیب صورت نیز ممکن است نشانه ای از تحلیل رفتن بدخیم باشد. پس از برداشتن ، تومور تمایل به عود مجدد ، ظاهر جدید تومور ، در حدود ده درصد موارد دارد.
امکانات عیب شناسی
آدنوم پلومورفیک در حضور لغزش ، تومور بدون آسیب رساندن به آن مشکوک است عصب صورت. هر دو سونوگرافی (سونوگرافی) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی از سر (MRI جمجمه ؛ cMRI) برای تصویربرداری استفاده می شود. بافت برداری حتی در صورت وجود آدنوم خوش خیم پلومورفیک نباید انجام شود ، زیرا این امر باعث تخریب کپسول تومور و در نتیجه ورود سلولهای تومور به بافت اطراف می شود که به نوبه خود منجر به عودهای متعدد می شود.
درمان
در صورت وجود آدنوم پلومورفیک ، معمولاً برداشتن غده آسیب دیده به دلیل سرعت بالای عود (عود بیماری) و خطر انحطاط بدخیم (بدخیم) ، درمان انتخابی است. در ناحیه غده پاروتید به این عمل پاروتیدکتومی می گویند. بسته به میزان تومور ، پاروتیدکتومی جانبی یا جزئی یا برداشتن کامل غده پاروتید انجام می شود. در تومورهای خوش خیم ، مانند آدنوم پلومورفیک ، عصب صورت حفظ می شود تا عملکرد عضلات تقلید صورت حفظ شود. آسیب حین عمل عصب یکی از خطرات جراحی است ، اما نادر است. با این وجود ، اگر آدنوم پلومورفیک برداشته شود ، باید یک حاشیه ایمنی حفظ شود تا خطر عود مجدد به حداقل برسد. اگر تومور از طریق جراحی آسیب ببیند ، خطر سلول تومور وجود دارد توزیع در بافت ، که منجر به عودهای متعدد می شود. پس از برداشتن غده پاروتید ، بیماران ممکن است به اصطلاح تجربه کنند سندرم فری، یا تعریق چشایی. در این حالت ، فرد مبتلا هنگام غذا خوردن در ناحیه گونه عرق می کند. این پدیده به این دلیل است که اعصاب که قبلا غده بزاقی را تأمین می کرد اکنون عضو هدف خود را از دست داده و به اشتباه رشد به غدد عرق از پوست، تحریک آنها برای ترشح عرق هر بار که غذا مصرف می شود. امروزه ، روشهای زیادی برای جلوگیری از این امر در حین عمل وجود دارد ، به عنوان مثال با دوختن در فلپ عضله ، که به این ترتیب از اعصاب از رشد به غدد عرق از گونه. اگر سندرم فری وجود داشته باشد ، اکنون می توان آن را توسط محلی درمان کرد درمان با سم بوتولینوم، از جمله روش های دیگر.
